Het post-post-tijdperk

In mijn vorige blog schreef ik over hoe je allerlei facturen en afschriften inmiddels zelf moet downloaden om je administratie op peil te houden. Daardoor leek het misschien alsof ik voorstander ben van “terug naar vroeger”: alles op papier in de brievenbus.

Echte postbodes, bron: docukit.nl

Twee akkefietjes hebben me inmiddels definitief van dat idee afgeholpen.

Allereerst mijn ervaring met Sandd. Ze hoeven niet veel voor me te doen. Alleen maar elke week op vrijdag een tijdschrift in mijn bus doen. Maar dat blijkt nog best moeilijk. De ene week komt het blad op zaterdag, dan eens op maandag. Soms ook op zondag of zelfs dinsdag. En soms komt ‘ie gerust drie weken later. Maar op vrijdag? Zelden.

PostNL is niet veel beter. Afgelopen week heb ik een paar uur moeten opofferen voor het aanvragen van een vervangende stempas, omdat onze hele straat de originele niet had ontvangen. De vervangende zou dinsdag worden bezorgd. Uiteindelijk lag hij op de valreep, op donderdagmiddag, in de bus. Zodat we nog net op donderdagavond konden stemmen.

Nee, de post is geen optie meer, nu de postbedrijven de functie van postbode zodanig hebben uitgekleed, dat ze alleen nog maar postbesteller mogen heten en post bezorgen een slechtbetaalde bijbaan is geworden. Maar wat zou dan wel de toekomst moeten zijn van al die formele correspondentie?

Volgens mij zijn er twee oplossingen:

1. De beste oplossing is een verbetering van het e-mailprotocol, zodat het mogelijk is om veilig en versleuteld te mailen, mét ontvangstbevestiging. Dat kan nu alleen met veel kunstgrepen, met bijvoorbeeld PGP. Maar voor de meeste gebruikers is dat te ingewikkeld. Dus gaat vrijwel alle e-mail een deel van het traject nog leesbaar over de lijn. Als het e-mailprotocol eenmaal is verbeterd, dan kunnen bedrijven gewoon hun post aan ons mailen. Wel zo makkelijk.

2. Ook een goede optie: Bedrijven maken het makkelijk om je archief te downloaden. Door je bijvoorbeeld elk jaar rondom de jaarwisseling een mailtje te sturen met een link, waarmee je een beveiligd zip-bestand van je bestanden kunt binnenhalen. Veel makkelijker dan nu. En dan natuurlijk voor ze je gegevens wissen bij opstappen ook even zo’n linkje.

Vooral de tweede oplossing lijkt mij handig, simpel en veilig. En weinig moeite voor beide partijen. Waardoor we niet meer terug hoeven naar lakse postbestellers. De vraag die nu rest is: waarom hebben organisaties dit nog niet bedacht?

 

Foetsie!

Steeds meer bedrijven zijn gestopt met post versturen. Facturen, bankafschriften, creditcardoverzichten, verzekeringspolissen, vergoedingen van je zorgverzekering: alles gaat inmiddels digitaal.

Veel daarvan is vertrouwelijk, zodat verzenden via de e-mail niet veilig is. Dan kun je inloggen bij de website van het bedrijf om je documenten in te zien. Heel goed, zou je zeggen: duurzaam, veilig, klantgericht, goedkoop. Alleen jammer van die serie commerciële postbestellers, hun tassen worden steeds leger.

Totdat je besluit om als klant weg te gaan bij dat bedrijf. En je niet regelmatig je documenten downloadt. Dan blijkt opeens van alles foetsie, want je account op de website wordt bij weggaan meestal acuut gedeactiveerd.

Of als je een bankafschrift wil inzien van meer dan twee jaar oud: alleen nog tegen kosten opvraagbaar bij de bank. Bij de Rabobank zijn afschriften bijvoorbeeld maar 15 maanden in te zien. De ING-bank vraagt €4,50 per opgevraagde kopie, de Rabobank zelfs €5,-.

En dat terwijl je door bijvoorbeeld de Belastingdienst wordt geadviseerd om alles minimaal vijf jaar te bewaren. Iets waar de Rabobank je op hun site even fijntjes op wijst.

Dus zal je alles toch periodiek moeten downloaden, vanaf al die verschillende sites, via onhandige menuutjes en onduidelijke knopjes. Plus back-uppen natuurlijk – voor je het weet heb je een cryptovirus te pakken. Een groot deel van de mensen maakt vast voor de zekerheid toch ook maar even een printje voor in de administratiemap.

Zo verdwijnen de meeste voordelen weer als sneeuw voor de zon: hoezo klantgericht, veilig en duurzaam? Maar het nadeel blijft: die postbestellers, die krijgen hun werk er niet mee terug. En het is waarschijnlijk veel goedkoper voor bedrijven, anders hadden ze dit vast anders georganiseerd.