Regelmatig ben ik wat ambivalent over de zegeningen van Twitter. Ja, ik haal er interessante informatie uit: linkjes naar goede sites, scherpe discussies die ergens over gaan, vermakelijke opmerkingen en zelfs leuke contacten.
Maar zo af en toe heb ik echt moeite met sommige mede-twitteraars. Als eerder heb ik geschreven over de ridicuul hoge aantallen mensen die sommige twitteraars volgen. Maar dit is een ander geval.
Ik volgde iemand die soms nuttige informatie twitterde, over ontwikkelingen waar ik graag van op de hoogte bleef. Helaas vervuilde hij zijn tijdlijn steeds meer met Foursquare-berichten. Foursquare is een app, waarmee je “incheckt” op plekken om zo je vrienden en/of Twitter-volgers te laten weten waar je bent. Hij checkte bijvoorbeeld regelmatig in bij de supermarkt, de sportschool, zijn werk en zelfs zijn eigen huis. Uiteindelijk heb ik hem ontvolgd. Dan mis ik zijn interessante of leuke bijdragen maar, als ik maar verlost word van die doorlopende updates over zijn zeer doorsnee leven.
Vlak erna zakt mijn followers-aantal met één, zag ik toevallig. Toen ik keek, bleek deze betreffende persoon verdwenen te zijn uit mijn lijst. Het zal toch niet? Maar ik vrees van wel: deze persoon heeft een automatische ontvolgerstool lopen. Iedereen die hem ontvolgd heeft, wordt door die tool meteen zelf ook ontvolgd. Oog om oog, tand om tand. Hoe ongelooflijk triest! Naast een inkijkje in zijn dagelijks leven, heeft hij mij hiermee ook een inkijkje gegeven in zijn manier van denken. En het was geen mooie aanblik.