Bijna een jaar lang vulde ik elk dood moment met Twitter: in de trein? Tweets lezen. Even geen zin in werk? Twitter biedt afleiding. Saai moment in een film? Misschien is er nog iets gebeurd op twitter. Zo zat ik gemiddeld misschien wel een half uur per dag losse berichtjes te scannen, op zoek naar iets interessants. En onderwijl meelevend met het wel en wee van volstrekt vreemden.
Maar opeens was het over. Tussen Kerst en Oud&Nieuw had ik mezelf vakantie gegeven, waarbij ik de computer zoveel mogelijk uit liet en mijn werktelefoon in de tas. Toen mijn mini-IT-sabbatical weer over was, was mijn behoefte aan twitter verdwenen. Alsof een week afkicken genoeg was voor mij om er even helemaal klaar mee te zijn.
Nu gebruik ik twitter nog maar heel af en toe. Alleen als uit het raam staren in de trein me echt niet kan bekoren. In plaats daarvan lees ik een boek. En ik neem de tijd om me te concentreren op een film. Dat bevalt eigenlijk prima. Lekker rustig. Niet meer al die korte flarden van meningen en verhalen. Niet meer de afleiding van doorlopend nieuwe informatie.
Ja, ik hou mezelf nog wel even op Twitterdieet. Dus mocht je denken: wat is het stil daar bij die @wwwijzer? Niets ernstigs verder, ik lijd gewoon even aan twittermoeheid.