Foetsie!

Steeds meer bedrijven zijn gestopt met post versturen. Facturen, bankafschriften, creditcardoverzichten, verzekeringspolissen, vergoedingen van je zorgverzekering: alles gaat inmiddels digitaal.

Veel daarvan is vertrouwelijk, zodat verzenden via de e-mail niet veilig is. Dan kun je inloggen bij de website van het bedrijf om je documenten in te zien. Heel goed, zou je zeggen: duurzaam, veilig, klantgericht, goedkoop. Alleen jammer van die serie commerciële postbestellers, hun tassen worden steeds leger.

Totdat je besluit om als klant weg te gaan bij dat bedrijf. En je niet regelmatig je documenten downloadt. Dan blijkt opeens van alles foetsie, want je account op de website wordt bij weggaan meestal acuut gedeactiveerd.

Of als je een bankafschrift wil inzien van meer dan twee jaar oud: alleen nog tegen kosten opvraagbaar bij de bank. Bij de Rabobank zijn afschriften bijvoorbeeld maar 15 maanden in te zien. De ING-bank vraagt €4,50 per opgevraagde kopie, de Rabobank zelfs €5,-.

En dat terwijl je door bijvoorbeeld de Belastingdienst wordt geadviseerd om alles minimaal vijf jaar te bewaren. Iets waar de Rabobank je op hun site even fijntjes op wijst.

Dus zal je alles toch periodiek moeten downloaden, vanaf al die verschillende sites, via onhandige menuutjes en onduidelijke knopjes. Plus back-uppen natuurlijk – voor je het weet heb je een cryptovirus te pakken. Een groot deel van de mensen maakt vast voor de zekerheid toch ook maar even een printje voor in de administratiemap.

Zo verdwijnen de meeste voordelen weer als sneeuw voor de zon: hoezo klantgericht, veilig en duurzaam? Maar het nadeel blijft: die postbestellers, die krijgen hun werk er niet mee terug. En het is waarschijnlijk veel goedkoper voor bedrijven, anders hadden ze dit vast anders georganiseerd.