Vroeger, in die goede oude tijd dat internet nog een klein internetje was, toen was spam tenminste nog onschuldig: van die mailtjes in je mailbox die je gouden bergen, een vrijwel gratis universitaire bul of een eindeloze erectie beloofden. En die ook duidelijk reclame waren, met een valse afzender en in slecht Engels. Nu is helaas alles anders. Daarom de komende tijd een paar posts over de moderne spam.
Vandaag deel 1: Social media spam
De spammers hebben zich behoorlijk ontwikkeld in de strijd om de clicks. Dus word ik in mijn Twittertimeline geregeld lastig gevallen door gehackte accounts die nieuwerwetse rotzooi als acai-afslankkuren aanprijzen.
En dan is het nog maar de vraag of je na klikken op het linkje wel echt acai-curen kunt kopen, of dat de site erachter alleen maar bedoeld is om computers te besmetten met wie weet wat voor ellende.
In Nederland is het nog makkelijk. Dan zie je opeens iemand die altijd zakelijk én in het Nederlands twittert er binnen een paar dagen een aantal rare Engelstalige tweets uitgooien. Duidelijk verhaal.
Voor Engelstaligen is het een stuk lastiger. Meent die kennis van je dat, die hysterische aanbeveling van dat product? Voor je het weet zit je in het “zou ze zwanger zijn?”-dilemma: kun je deze persoon vragen of ‘ie gehackt is, of breek je daarmee zijn hart over een welgemeende enthousiaste tweet die hij had verstuurd? Gevolg: de meeste mensen zullen hun mond houden. Erg slim van die spammers.
En nu zijn wij weer aan zet om slimmer te worden. En dan voornamelijk in het beschermen van onze accounts. Dus zo min mogelijk apps toegang te geven en een sterk wachtwoord kiezen. Eigenlijk is het doodsimpel. En dan is het wachten op de volgende stap in het evolutieproces van de ongewenste reclame.